بررسی تحول قید در زبان فارسی

زبانها همواره در حال تغییر و تحولند و تغییر و دگرگونی ویژگی بارز آنهاست. زبان فارسی نیز به عنوان شاخهای از خانواده زبانهای هندواروپایی درگذر زمان همواره دستخوش دگرگونیها و تغییرات بس گسترده¬ای در کلیه سطوح خود، یعنی صرفی و نحوی، آوایی، معنایی بوده است. فارسی باستان زبانی صرفی بود. مهمترین ویژگی ساختمان زبان فارسی باستان که آن را به صورت یک زبان صرفی درآورده بود سیستم صرف اسامی بود. اما در دوره میانه بتدریج سیستم صرف اسامی از میان رفت. به طوری که در نوشته¬های بازمانده از فارسی میانه پهلوی اولاً ترکیب ظاهری اسم برای نشان دادن هشت حالت نحوی تغییر نمی¬کند دوم اینکه جنس دستوری به کلی از ساختمان زبان خارج شده است و دستگاه شمار نیز ساده¬تر گشته است وتنها دارای دو صورت مفرد و جمع می¬باشد. قید به عنوان یکی از طبقات دستوری یا همان اجزای کلام در کنار طبقاتی همچون اسم، فعل وغیره راه درازی را در این مسیر تاریخی پیموده است. در این پژوهش تلاش شده است تحول امکانات ساخت قید از دوره¬ی فارسی باستان تا فارسی جدید مورد بررسی قرارگیرد و مشخص شود که چه تغییراتی در رفتارهای زبانی«قید» در طول تاریخ، در این زبان امکان تبیین می¬یابد